«Απόβαση
στις Κυδωνίες»
«Είδα στο όνειρό μου πάλι τ’ Αϊβαλί
και ανάμεσά μας θάλασσα γυαλί,
που την περπατούσα όπως ο Χριστός
κι έφτασα στο σπίτι μου γονατιστός.»
Ακολουθώντας την κεντρική οδό της πόλης και με την βοήθεια των πινακίδων βρεθήκαμε στο δρόμο που οδηγεί προς την αρχαία Πέργαμο. Χτισμένη αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 300 μέτρων και ανάμεσα στους παραπόταμους του Κάικου του Σεληνούντα και του Κητείου η Πέργαμος ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της περιοχής της Μυσίας. Καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους που την μετέτρεψαν στο μεγαλύτερο εμπορικό και στρατιωτικό κέντρο της Ρωμαϊκής επαρχίας στην Ασία. Μετέπειτα και κατά την διάρκεια της επανάστασης των Περγαμηνών ενάντια των Ρωμαίων πολλά από τα αρχαία μνημεία τέχνης μεταφέρθηκαν στην Ρώμη.
Η καταστροφή της πόλης ήρθε το 1401 από τον Ταμερλάνο και μετά από περίπου έναν αιώνα άρχισε σιγά η αποίκησή της από τους Οθωμανούς. Οι ανασκαφές στην περιοχή ξεκίνησαν το 1871 από τον Γερμανό Καρλ Χούμαν και τον Έλληνα γιατρό Ράλλη με σκοπό να περισώσουν ότι μπορούσαν από τα αρχαία μνημεία… τα υπόλοιπα είναι γνωστά στους περισσότερους ,το μεγαλύτερο μέρος του Ναού του αυτοκράτορα Τραϊανού καθώς και πολλά από τα ευρήματα βρίσκονται στο μουσείο του Βερολίνου.
Συνεχίζεται....
κείμενο/φωτογραφίες: Δημήτρης Κατσούλας
«Είδα στο όνειρό μου πάλι τ’ Αϊβαλί
και ανάμεσά μας θάλασσα γυαλί,
που την περπατούσα όπως ο Χριστός
κι έφτασα στο σπίτι μου γονατιστός.»
Μετά από
χιλιάδες χιλιόμετρα στα εδάφη της Τουρκίας , έχω αποκομίσει εικόνες
εκπληκτικές, δυνατές φιλίες αλλά και πολύ στεναχώρια. Το χρώμα της Ελλάδας
παραμένει ανεξίτηλο σε κάθε γωνιά της γειτονικής χώρας. Κτίρια που μαρτυρούν το
Ελληνικό στοιχείο , χριστιανικές εκκλησίες βεβηλωμένες , αρχαίες Ελληνικές
πόλεις που πλέον «γεμίζουν» τα ταμεία του γειτονικού κράτους από τα εκατομμύρια
των τουριστών που τις επισκέπτονται αλλά και μαρτυρίες ανθρώπων για τις μαύρες
μέρες που έζησαν οι δύο λαοί στην αυγή του 20ου αιώνα.
Παρέα με τον Κωνσταντίνο αποφασίσαμε να
κάνουμε μια καταδρομική εκδρομή 3 ημερών στα παράλια της Μικράς Ασίας με σκοπό
να εξερευνήσουμε την βόρεια πλευρά της ακτογραμμής από τα ιστορικά Δαρδανέλια
(Τσανάκαλε) έως και την Πέργαμο με την αρχαία πολιτεία της.
Αγχωμένοι με
την με την ώρα αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι της Μυτιλήνης στις 0830 το πρωί
έχοντας μόλις 30 λεπτά για να εκδώσουμε εισιτήρια για το Αϊβαλί αλλά και να
περάσουμε τον απαραίτητο έλεγχο διαβατηρίων. Η επιβίβασή μας στο μικρό πλοιάριο
έγινε στην κυριολεξία στο τσάκ!
Στην μιάμιση
ώρα της διαδρομής και με τα μάτια να ανοιγοκλείνουν από την νύστα ντοπαριστήκαμε με ακόμα έναν καφέ και στήσαμε
την πρώτη διαδρομή μας στην «άλλη Ελλάδα» , προορισμός η Πέργαμος.
Πέργαμος
60
χιλιόμετρα χωρίζουν το Αϊβαλί από την Πέργαμο , 60 χιλιόμετρα που «φεύγουν»
γρήγορα μιας και ο οδικός άξονας που συνδέει τις δύο πόλεις είναι καινούργιος
και ασφαλής , χρήζει όμως μεγάλης προσοχής λόγω της νοοτροπίας των Τούρκων
οδηγών αλλά και της αστυνομίας. Κατά την άφιξη στην πόλη διακρίνουμε μια πεντακάθαρη και καλά οργανωμένη
πολιτεία που κινείται σε τουριστικούς ρυθμούς. Μαγαζιά με τοπικά προϊόντα ,
αντίκες , χαλιά και σουβενίρ ,
εστιατόρια και καφενεία αλλά και πολλά αρχοντικά συνθέτουν μια μοναδική για τα
Τουρκικά δεδομένα πόλη , πολύ φιλική για τον επισκέπτη. Το πρώτο σημαντικό αξιοθέατο
που αντικρίζεις είναι η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη , μιας εκ των 7 εκκλησιών της
αποκάλυψης. Η ερυθρά βασιλική χτίστηκε το 117 μ.Χ. την εποχή του Ανδριανού και
ήταν αφιερωμένη στον Θεό των αρχαίων Αιγυπτίων Σέραπη. Αργότερα κατά τους
Βυζαντινούς χρόνους αφιερώθηκε στον Άγιο Ιωάννη.
Ακολουθώντας την κεντρική οδό της πόλης και με την βοήθεια των πινακίδων βρεθήκαμε στο δρόμο που οδηγεί προς την αρχαία Πέργαμο. Χτισμένη αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 300 μέτρων και ανάμεσα στους παραπόταμους του Κάικου του Σεληνούντα και του Κητείου η Πέργαμος ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της περιοχής της Μυσίας. Καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους που την μετέτρεψαν στο μεγαλύτερο εμπορικό και στρατιωτικό κέντρο της Ρωμαϊκής επαρχίας στην Ασία. Μετέπειτα και κατά την διάρκεια της επανάστασης των Περγαμηνών ενάντια των Ρωμαίων πολλά από τα αρχαία μνημεία τέχνης μεταφέρθηκαν στην Ρώμη.
Η καταστροφή της πόλης ήρθε το 1401 από τον Ταμερλάνο και μετά από περίπου έναν αιώνα άρχισε σιγά η αποίκησή της από τους Οθωμανούς. Οι ανασκαφές στην περιοχή ξεκίνησαν το 1871 από τον Γερμανό Καρλ Χούμαν και τον Έλληνα γιατρό Ράλλη με σκοπό να περισώσουν ότι μπορούσαν από τα αρχαία μνημεία… τα υπόλοιπα είναι γνωστά στους περισσότερους ,το μεγαλύτερο μέρος του Ναού του αυτοκράτορα Τραϊανού καθώς και πολλά από τα ευρήματα βρίσκονται στο μουσείο του Βερολίνου.
Φεύγοντας
από την αρχαία πόλη και αφού απολαύσαμε ένα παραδοσιακό γεύμα σε τοπικό
ψητοπωλείο , περιπλανηθήκαμε στα πολύχρωμα σοκάκια , επισκεφθήκαμε το Ασκληπιείο όπου διέπρεψε ο σπουδαίος γιατρός της
αρχαιότητας Γαληνός και συνεχίσαμε την
επιστροφή μας προς το Αϊβαλί μέσω επαρχιακού δικτύου , μια διαδρομή 70
χιλιομέτρων που χάνεται μέσα σε καταπράσινα βουνά και φιδίσιους δρόμους που
δυστυχώς δεν μπορούσαμε να χαρούμε λόγω της κακής ποιότητας ασφάλτου.
Δαρδανέλια (Τσανάκαλε)
Η κούραση
«βγήκε» αργά το απόγευμα με αποτέλεσμα να αγγαρέψουμε τον Μορφέα πριν την
καθιερωμένη ώρα και να αφεθούμε στην αγκαλιά του . Νωρίς το πρωί της Κυριακής
ξεκινήσαμε το δεύτερο σκέλος του λιλιπούτειου οδοιπορικού μας προς τα Δαρδανέλια, την Τροία και την Άσσο.
Από το Αϊβαλί μας χώριζαν 170 χιλιόμετρα εθνικού δικτύου το οποίο στο
μεγαλύτερο μήκος του είχε καταληφθεί από εργάτες μιας και το ανακαινίζουν.
Μέχρι και την πόλη Kucukkuyu η διαδρομή ήταν παράκτια και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον,
τουριστικά θέρετρα , παραλίες γεμάτες λουόμενους , χωριά , πολύ κίνηση ,
αστυνόμευση , μια μονότονη διαδρομή , βγαίνοντας όμως από την πόλη ο δρόμος
στένευε , η διαχωριστική μπάρα μεταμορφώθηκε σε διπλή ξεθωριασμένη λωρίδα και η
παράκτια διαδρομή έγινε ορεινή. 26 μόλις κακοτράχαλα χιλιόμετρα , παρέα με κάθε
είδους όχημα μας κόστισαν περίπου 1 ώρα , ευτυχώς οι εναλλαγές του πράσινου των
δέντρων, του γαλανού της θάλασσας αλλά και του ορίζοντα μας κρατούσαν χαλαρούς.
Περνώντας από την είσοδο της πόλης Ayvacik ο δρόμος μεταλλάχτηκε ξανά σε
αυτοκινητόδρομο και τα τελευταία 65 χιλιόμετρα μέχρι τα Δαρδανέλια
ολοκληρώθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Γεωγραφικά
το Τσανάκαλε βρίσκετε στο Ασιατικό τμήμα της Τουρκίας στην είσοδο του
Ελλησπόντου ,είναι η δεύτερη επαρχεία της Τουρκίας μετά την Κωνσταντινούπολη
που μοιράζετε τα εδάφη της στην Ευρωπαϊκή αλλά και στην Ασιατική ήπειρο. Η
ιστορία του χάνετε στου αιώνες μιας και αποτελούσε κομβικό σημείο για τη
μεταφορά προϊόντων από την θάλασσα του Ευξείνου πόντου προς το Αιγαίο.
Στο
Τσανάκαλε σπαταλήσαμε 2 ώρες από τον πολύτιμο χρόνο μας , επισκεφθήκαμε τον
Πύργο του Ρολογιού μια κατασκευή του 1897 από έναν Ιταλό, το Ναυτικό Μουσείο με
το υπέροχο φρούριο του και τις υπαίθριες συλλογές του , περπατήσαμε στα στενά
σοκάκια που βρίσκονται πίσω από την προβλήτα και θαυμάσαμε το ξύλινο χολιγουντιανό
απομεινάρι , τον Δούρειο ίππο , από την ταινία TROY, ένα δωράκι που έκανε η ομάδα
παραγωγής της ταινίας προς τους δημότες του Τσανάκαλε ευχαριστώντας τους για
την φιλοξενία και που πλέον αποτελεί τουριστική ατραξιόν για τους τουρίστες.
Επόμενος
σταθμός «πάτημα» για κάθε Έλληνα ήταν η Τροία. Ένας επικός πόλεμος για τα μάτια
μιας όμορφης Ελληνίδας, η μαχητικότητα των Μυρμιδώνων και του Αχιλλέα αλλά και
η πονηριά και η εφευρετικότητα των Ελλήνων φουντώνουν την φαντασία των
επισκεπτών που παρατηρούν τα κουφάρια από τα κτίρια και την οχύρωση της Τροίας
πιστεύοντας πως εκεί εξελίχθηκε η μακροβιότερη και πιο πολυσυζητημένη ιστορία
αγάπης. Στην είσοδο που αρχαιολογικού χώρου ποζάρει με χάρη και ο δούρειος
ίππος…. Ένα ξύλινο κούφιο κατασκεύασμα που παραπέμπει σε λούνα πάρκ μια δημιουργία
που πιστοποιεί πως ΝΑΙ αγαπητοί
τουρίστες εδώ είναι η Τροία! Φυσικά όλοι οι επισκέπτες κάνουν μια περιήγηση στα
σωθικά του παίρνοντας λίγη από την δόξα των Ελλήνων….
0 σχόλια: